سگ در قرآنسگ حیوانی شکاری است و در قرآن کریم از آن با لفظ کلب یاد می‌شود. ۱ - کاربرد سگ در قرآن۱- کلب: به معنای سگ است. «فمثله کمثل الکلب ان تحمل علیه یلهث او تترکه یلهث... ؛ حکایت او مثل حکایت سگ است که اگر بآن حمله کنی زبانش را بیرون می‌کند و اگر با آن کار نداشته باشی باز زبانش را بیرون می‌کند» ۲- مکلب: به صیغه فاعل کسی است که به سگ تعلیم شکار می‌دهد؛ «کلب الکلب: علمه الصید». «احل لکم الطیبات و ما علمتم من الجوارح مکلبین تعلمونهن مما علمکم الله فکلوا مما امسکن علیکم و اذکروا اسم الله علیه؛ پاکیزه‌ها بشما حلال شده و آنچه از سگ‌های شکاری تعلیم داده‌اید که تعلیم دهنده آنها یا صاحبان شکار با سگ‌ها هستید آنچه از شکار برای شما نگه داشته‌اند بخورید و نام خدا را بر آنها بخوانید». سگ شکاری و سگ نگهبان جزء حیوانات اهلی و حرام گوشت غیر قابل تذکیه هستند. ۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۲، ص۲۴۸، برگرفته از مقاله «حیوان». رده‌های این صفحه : سگ | موضوعات قرآنی
|